Artykuł
Quiet quitting – kwestia kulturowa
Dowiedz się, czym jest quiet quitting i jak to zjawisko wpływa na rynek pracy. Czy naprawdę jest tak powszechne wśród pokolenia Z? Odpowiadamy!
lipca 11, 2023
W 2021 roku, po roku pandemii, na amerykańskim rynku pracy zwrócono uwagę na zjawisko, które w jednym z wywiadów w amerykańskiej telewizji profesor Anthony Klotz, określił mianem Wielkiej Rezygnacji. Profesor z University College of London powiedział wtedy: „When there’s uncertainty, people tend to stay put, so there are pent-up resignations that didn’t happen over the past year”.
Tak się też stało. Czterdzieści siedem milionów Amerykanów zrezygnowało z pracy w 2021 roku, a 46,6 miliona zrezygnowało w roku kolejnym. To stosunkowo niewielki spadek,
ale profesor Klotz stwierdził, że rok 2023 przyniesie gwałtowny spadek, gdy rynek pracy się wyrówna.
Do wyrównania na rynku pracy doszło dzięki (!) groźbie recesji i milionowej fali zwolnień
w różnych sektorach, a wskaźniki rezygnacji z pracy spadły na tyle, że „to tak, jakby pandemia nigdy się nie wydarzyła”.
Pandemia się wydarzyła, ale to, co nie przetrwało po pandemii, to przekonanie pracowników poszukujących pracy z czasów pandemii, że dobra, nowa praca czeka zawsze za rogiem. Optymizm osób poszukujących nowej pracy, spadł, a pracownicy stali się znacznie mniej skłonni do rezygnacji, jeśli nie mają czegoś nowego w kolejce.
Jednak, czy nie zawsze tak było na rynku pracy? Każdy sam może sobie odpowiedzieć
na to pytanie.
z nadmiernych ambicji związanych z pracą i wykonują tylko te zadania, które są im przydzielane.
Quiet quitting obserwowane jest jako stosunkowo nowe zjawisko, które zyskało popularność w mediach społecznościowych, w szczególności na TikToku. Zostało ono zapoczątkowane przez pokolenie Z, które dopiero wkracza na rynek pracy i otwarcie dyskutuje o problemach, jakie napotyka w środowisku zawodowym. Podczas gdy koncepcja odchodzenia z pracy nie jest nowa, termin „ciche odchodzenie” i popularność, jaką zyskał w mediach społecznościowych to z pewnością interesujące zjawisko.
Zjawisko quiet quittingu charakteryzuje świadome zrezygnowanie z zaangażowania
w pracę. Dominuje wówczas przeświadczenie, że praca nie jest oraz nie powinna być obszarem najważniejszym w życiu. Można się tutaj zastanowić i dyskutować długo na ten temat. Czy jest to przeświadczenie słuszne? Czy czasach po pandemicznych, jest to przeświadczenie wpisujące się w work – life balance? Czy obawy są uzasadnione? A może to nieuzasadnione, sztuczne bicie na alarm oraz usilne trzymanie się dawnych,
przed pandemicznych reguł?
Dlatego popularny jest to trend wśród młodego pokolenia, które od środowiska pracy wymaga pozytywnej stymulacji, spełnienia zawodowego, przy jednoczesnym zachowaniu niskiego poziomu stresu. Te pokolenia stawiają w szczególności na równowagę między życiem zawodowym a prywatnym.
Firmy podnoszące problem quiet quittingu podjęły próbę sprecyzowania zachowań, świadczących o cichym odchodzeniu. Są to pracownicy, którzy wykonują jedynie bezpośrednio powierzone obowiązki, bez zaangażowania w inne projekty, oprócz tych, które zostały im bezpośrednio zlecone. To osoby, które dbają o to, by praca nie angażowała ich emocjonalnie, stawiają na well-being (dobrostan), dążą do równowagi między czasem w pracy a czasem prywatnym. Nie podejmują się dodatkowych zadań,
za które nie dostają wynagrodzenia.
Więc pozostaje zadać pytanie, czy jest to już powszechne zachowanie? Czy to kwestia zmieniającego się rynku pracy i nowego pokolenia Z? Może jest to spowodowane tym, jakie piętno odcisnęła na nas pandemia, która mogła wywołać przewartościowanie priorytetów życiowych? Lub jest to zjawisko kultury danej organizacji?
Badania wykazują, że niezaangażowani pracownicy mogą obniżać ogólną produktywność firmy.
Co zrobić, gdy obserwujemy w organizacji coraz więcej zespołów, które dotyka zjawisko quiet quittingu? Wdrożenie kultury feedbacku i regularnych rozmów 1:1 z pracownikiem, wprowadzenie szerszego wachlarzu szkoleń rozwojowych dla pracowników, by widzieli możliwości rozwoju oraz poszerzania swoich kompetencji wewnątrz firmy, promowanie zdrowia psychicznego i fizycznego, pokazując tym, że jako organizacja również idziemy
w kierunku poprawienia szeroko rozumianego dobrostanu.
Dalej mamy rynek pracownika, który wybiera pracodawcę, oferującego najlepiej skrojone benefity pod własne potrzeby. Stąd rosnąca popularność dziedziny marketingu rekrutacyjnego, employer brandingu (czyli budowania marki pracodawcy). Organizacje chcą przyciągnąć lub utrzymać najlepsze talenty w swoich szeregach, poszerzają swoje świadczenia i benefity. Od podnoszenia wynagrodzeń do wprowadzania elastycznych modelów pracy.
Dlatego mówi się, że trend quiet quittingu, jak i rynek po pandemii, przyczyniły się do wdrożenia w wielu firmach nowych standardów, polepszenia warunków pracy i większej świadomości budowania rzetelnej marki.
Podsumowując, liderzy oraz organizacje nie powinni obawiać się terminu cichego odchodzenia i zamiast tego powinni przekształcić go w strategię zatrzymywania talentów i zwiększania produktywności, oraz kompetencji. Budując środowisko pracy, w którym pracownicy chcą dać z siebie trochę więcej, ale mają możliwość lepszego gospodarowania swoim czasem, będzie środowiskiem stale wzrastającym i odnoszącym sukcesy na wielu obszarach.
Więcej o strategii środowiska pracy dowiesz się zapisując się na nasz newsletter!
Tak się też stało. Czterdzieści siedem milionów Amerykanów zrezygnowało z pracy w 2021 roku, a 46,6 miliona zrezygnowało w roku kolejnym. To stosunkowo niewielki spadek,
ale profesor Klotz stwierdził, że rok 2023 przyniesie gwałtowny spadek, gdy rynek pracy się wyrówna.
Do wyrównania na rynku pracy doszło dzięki (!) groźbie recesji i milionowej fali zwolnień
w różnych sektorach, a wskaźniki rezygnacji z pracy spadły na tyle, że „to tak, jakby pandemia nigdy się nie wydarzyła”.
Pandemia się wydarzyła, ale to, co nie przetrwało po pandemii, to przekonanie pracowników poszukujących pracy z czasów pandemii, że dobra, nowa praca czeka zawsze za rogiem. Optymizm osób poszukujących nowej pracy, spadł, a pracownicy stali się znacznie mniej skłonni do rezygnacji, jeśli nie mają czegoś nowego w kolejce.
Jednak, czy nie zawsze tak było na rynku pracy? Każdy sam może sobie odpowiedzieć
na to pytanie.
Czym jest quiet quitting?
Ciche odchodzenie (ang. Quiet quitting) to zjawisko, które narodziło się na amerykańskim rynku pracy i jest związane ze skutkami jakie wniosła do naszego życia pandemia koronawirusa. Quiet quitting nie wiąże się z odejściem z firmy, lecz jest niemniej niepokojące dla samego rynku pracy. Przejawia się ono tym, że pracownicy rezygnująz nadmiernych ambicji związanych z pracą i wykonują tylko te zadania, które są im przydzielane.
Quiet quitting obserwowane jest jako stosunkowo nowe zjawisko, które zyskało popularność w mediach społecznościowych, w szczególności na TikToku. Zostało ono zapoczątkowane przez pokolenie Z, które dopiero wkracza na rynek pracy i otwarcie dyskutuje o problemach, jakie napotyka w środowisku zawodowym. Podczas gdy koncepcja odchodzenia z pracy nie jest nowa, termin „ciche odchodzenie” i popularność, jaką zyskał w mediach społecznościowych to z pewnością interesujące zjawisko.
Zjawisko quiet quittingu charakteryzuje świadome zrezygnowanie z zaangażowania
w pracę. Dominuje wówczas przeświadczenie, że praca nie jest oraz nie powinna być obszarem najważniejszym w życiu. Można się tutaj zastanowić i dyskutować długo na ten temat. Czy jest to przeświadczenie słuszne? Czy czasach po pandemicznych, jest to przeświadczenie wpisujące się w work – life balance? Czy obawy są uzasadnione? A może to nieuzasadnione, sztuczne bicie na alarm oraz usilne trzymanie się dawnych,
przed pandemicznych reguł?
Dlatego popularny jest to trend wśród młodego pokolenia, które od środowiska pracy wymaga pozytywnej stymulacji, spełnienia zawodowego, przy jednoczesnym zachowaniu niskiego poziomu stresu. Te pokolenia stawiają w szczególności na równowagę między życiem zawodowym a prywatnym.
Firmy podnoszące problem quiet quittingu podjęły próbę sprecyzowania zachowań, świadczących o cichym odchodzeniu. Są to pracownicy, którzy wykonują jedynie bezpośrednio powierzone obowiązki, bez zaangażowania w inne projekty, oprócz tych, które zostały im bezpośrednio zlecone. To osoby, które dbają o to, by praca nie angażowała ich emocjonalnie, stawiają na well-being (dobrostan), dążą do równowagi między czasem w pracy a czasem prywatnym. Nie podejmują się dodatkowych zadań,
za które nie dostają wynagrodzenia.
Więc pozostaje zadać pytanie, czy jest to już powszechne zachowanie? Czy to kwestia zmieniającego się rynku pracy i nowego pokolenia Z? Może jest to spowodowane tym, jakie piętno odcisnęła na nas pandemia, która mogła wywołać przewartościowanie priorytetów życiowych? Lub jest to zjawisko kultury danej organizacji?
Więcej o well-being piszemy również w artykule: czym jest well-being?
Wady quiet quitting
Przeanalizujmy wady zjawiska cichego odchodzenia. Ciche odejście z pracy może rodzić poważne konsekwencje zarówno dla pracowników jak i dla pracodawców. W przypadku pracowników może to zaszkodzić ich reputacji zawodowej i utrudnić znalezienie nowego zatrudnienia. Według badań może to prowadzić do wypalenia zawodowego. Natomiast po stronie pracodawców, gdy pracownik powoli oddala się od kultury firmy, może spowodować to zakłóceń w zespołach, w przepływie komunikacji oraz do znaczącego spadku produktywności. W konsekwencji do pogorszenia wyników finansowych firmy.Badania wykazują, że niezaangażowani pracownicy mogą obniżać ogólną produktywność firmy.
Co zrobić, gdy obserwujemy w organizacji coraz więcej zespołów, które dotyka zjawisko quiet quittingu? Wdrożenie kultury feedbacku i regularnych rozmów 1:1 z pracownikiem, wprowadzenie szerszego wachlarzu szkoleń rozwojowych dla pracowników, by widzieli możliwości rozwoju oraz poszerzania swoich kompetencji wewnątrz firmy, promowanie zdrowia psychicznego i fizycznego, pokazując tym, że jako organizacja również idziemy
w kierunku poprawienia szeroko rozumianego dobrostanu.
Zalety quiet quitting
Są też zalety opisywanego przez nas zjawiska. Nawet jeśli dobrowolne i pochopne odchodzenie z pracy nie jest tak powszechne, z powodu dużej konkurencji na rynku pracy, obecnie pracodawcy skupiają się nad przyciągnięciem i zatrzymaniem utalentowanych pracowników. Ciche odchodzenie stało się zapalnikiem do przeprowadzenia rewizji struktur świadczeń i benefitów oraz zainwestowania w rozwój nie tylko kadry zarządzającej, menedżerskiej, lecz również pracowników na niższych szczeblach kariery.Dalej mamy rynek pracownika, który wybiera pracodawcę, oferującego najlepiej skrojone benefity pod własne potrzeby. Stąd rosnąca popularność dziedziny marketingu rekrutacyjnego, employer brandingu (czyli budowania marki pracodawcy). Organizacje chcą przyciągnąć lub utrzymać najlepsze talenty w swoich szeregach, poszerzają swoje świadczenia i benefity. Od podnoszenia wynagrodzeń do wprowadzania elastycznych modelów pracy.
Dlatego mówi się, że trend quiet quittingu, jak i rynek po pandemii, przyczyniły się do wdrożenia w wielu firmach nowych standardów, polepszenia warunków pracy i większej świadomości budowania rzetelnej marki.
O nowych regulacjach związanych z pracą zdalną w kodeksie pracy piszemy w naszym artykule.
Podsumowując, liderzy oraz organizacje nie powinni obawiać się terminu cichego odchodzenia i zamiast tego powinni przekształcić go w strategię zatrzymywania talentów i zwiększania produktywności, oraz kompetencji. Budując środowisko pracy, w którym pracownicy chcą dać z siebie trochę więcej, ale mają możliwość lepszego gospodarowania swoim czasem, będzie środowiskiem stale wzrastającym i odnoszącym sukcesy na wielu obszarach.
Więcej o strategii środowiska pracy dowiesz się zapisując się na nasz newsletter!
Napisz do naszego eksperta
Autorzy
Małgorzata Niewińska
Director
